თუ ამ ცოცხალ მანქანებში ჩვენს უნიკალურ ისტორიას, განწყობას და მუსიკალურ ცოდნას ჩავდებთ, უკან აუცილებლად ძალიან საინტერესო შედეგები დაგვიბრუნდება.
ყველა
ჯეიმს ჯოისის „ულისე“ ქართულად 1980-იან წლებში გამოიცა, თუმცა მხოლოდ პირველი და მეორე ნაწილები, დანარჩენი კი 2012 წლამდე არ გამოქვეყნებულა. 1988 წელს გურამ წიბახაშვილმა „ულისეს“ შავ-თეთრი ფოტოსერიის პირველი ნაწილი გადაიღო.
სამხატვრო აკადემიის ბიბლიოთეკის ფონდებში ინახება მნიშვნელოვანი, უნიკალური და იშვიათი ისტორიული წიგნები, ფოტომასალები და სხვა დოკუმენტები, რომლებიც „კავკასიის ნატიფი ხელოვნების საზოგადოების“ საქმიანობასა და მის მნიშვნელობას ასახავს.
უკვე ათწლეულებია, რაც ტურისტები სვამენ კითხვას: საქართველოში, თბილისში სად შეიძლება ვნახოთ თანამედროვე ხელოვნება? პასუხი სამწუხარო და მარტივია: არსად.
ჩვენ ბევრი რამის სწავლა შეგვიძლია “ტრადიციული” მუსიკის ჩაწერის, შემონახვისა და პოპულარიზაციის ამ ახალი მიდგომებიდან; შეგვიძლია გავიღრმავოთ წარმოდგენა კავკასიის რეგიონის დაუჯერებლად მრავალფეროვანი, მრავალწახნაგოვანი მუსიკალური კულტურების შესახებ.
კლიშეა, მაგრამ წერა ტაქსის ეპიზოდით უნდა დავიწყო. 10 მაისს, ტაქსიში ნახევრად მოკალათებულს, მძღოლმა უცებ მაღაზია ,,ქალთა ბედნიერების” ვიტრინისათვის მიმაქცევინა ყურადღება – ეს ქოლგები აქაც დაულაგებიათო, მეუბნება. რა ქოლგები-მეთქი. LGBT-ქოლგებიო.
უკვე მერამდენე წელია, საზოგადოება, ყოველ შემთხვევაში, საზოგადოების ის წევრები, ვისაც გული შეგვტკივა თანამედროვე ხელოვნებაზე, ველით რაიმე სახის პერმანენტული სივრცის გაჩენას, რომელიც დარგის განვითარებაზე იქნება ორიენტირებული: ერთი მხრივ, წარმოაჩენს საერთაშორისო ტენდენციებს თანამედროვე ვიზუალური ხელოვნებაში და, მეორე მხრივ, ხელს შეუწყობს ლოკალური დისკურსის განვითარებას.